In mijn werk zet ik me in voor de ontwikkeling van mens en organisatie. Zo zijn er uitvoerende afdelingen waar mannen soms al vele jaren werken en over enorm veel kennis en ervaring beschikken. Vakmanschap dat je als organisatie niet wilt en kunt missen. Op de vraag welke opleiding of diploma deze mannen hebben, kreeg ik soms het antwoord “Hogere zandbak” of “Veterstrikdiploma”. Hilarisch antwoord natuurlijk, maar eigenlijk helemaal niet zo grappig. De verhalen van deze mannen gaan vaak over moeilijkheden in hun ontwikkeling en in hun  leven, waardoor ze niet de kans hebben gekregen om op school door te leren. Wat niet wil zeggen dat ze niet hebben geleerd, hun kennis over het leven en over hun vak is juist heel waardevol. Maar om door te kunnen groeien in het werk wordt nou eenmaal vaak een diploma gevraagd, of op z’n minst een aantoonbaar niveau.

Een aantal jaar geleden leerde ik over het begrip EVC als ontwikkelinstrument. EVC staat voor Erkenning Verworven Competenties. In het kort: bij een EVC wordt gekeken naar de kennis en ervaring van iemand ten opzichte van het werk dat hij doet. Er wordt een brancheprofiel met competenties gelegd naast alle kennis en ervaring die iemand door de jaren heen heeft opgedaan (zowel in werk als in privé). Al deze bewijzen worden verzameld in een portfolio en getoetst door een onafhankelijke accessor. Het resultaat van een EVC kan bijvoorbeeld zijn dat iemand vrijstellingen krijgt voor een opleiding en nog maar een aantal modules moet halen om over het diploma te beschikken.

Met de steun en visie van een paar managers heb ik EVC opgenomen in het aanbod van onze academie. We zijn gestart met een grote groep brug- en sluiswachters. Door automatisering worden de bruggen en sluizen in Amsterdam straks alleen nog maar op afstand bediend. Belangrijk om in kaart te brengen wat het kennisniveau van de mensen in deze functies is, omdat ze van buiten op de brug naar binnen achter de centrale gaan.

Dit jaar zijn we doorgegaan met een kleine groep operators en medewerkers uitvoering. Deze mannen willen graag doorgroeien en zijn de uitdaging aangegaan. Sommigen hadden dus “vanaf de zandbak” niet meer met hun neus in de boeken gezeten en allemaal eigenlijk waren ze onzeker over hun lerend vermogen. Ze hebben gezweet, geblokt, met hun handen in het haar gezeten, hun gezinnen tot waanzin gedreven, maar het is ze alle vier gelukt. En door hun enthousiasme zijn er nu meer collega’s die het aandurven om een EVC te gaan doen.

“Ik weet nu dat ik kan leren”.
“Ik heb het in me om me verder te ontwikkelen”.
“Het staat eindelijk op papier wat ik allemaal kan”.
“Ik ga nu mijn MBO-diploma halen”.

EVC is een instrument om mensen inzicht en vertrouwen te geven in hun eigen kunnen. Hen een podium te geven voor het aantoonbaar maken van hun vakmanschap en competenties. En om ze verder te brengen in hun persoonlijke en professionele ontwikkeling.